Na cały głos, czyli o architektach medialnego bagna

“Na cały głos” opowiada historię tworzenia potęgi Fox News pod sterami Rogera Ailesa. To serial ważny, ale jednocześnie zbyt chaotyczny i wpadający w pewne narracyjne pułapki.

Mało jest w historii mediów postaci tak wpływowych, jak Roger Ailes. Założyciel i wieloletni prezes Fox News (1996-2016) stał się jednym z architektów nie tylko obecnego wyglądu mediów informacyjnych w USA i na całym świecie. To także jedna z osób odpowiedzialnych za ich brutalizację i pożenienie z bezwzględnymi, często opartych na oszczerstwach, kampaniami politycznymi. Przez dwadzieścia lat wydawało się, że ten medialny geniusz i zaciekły obrońca konserwatywnych wartości stoi na pozycji, której nic nie jest w stanie zagrozić. Wszystko zaczęło się walić, kiedy na jaw wyszły liczne seksualne afery dotyczące molestowań, których miał się dopuszczać od początku swojej kariery. Wydaje się, że dla ludzi niezainteresowanych amerykańskimi mediami jest to postać mało znana, raczej stojąca w cieniu potężnego Ruperta Murdocha. Może dlatego twórcy z USA postanowili w tym roku trochę lepiej nakreślić jego sylwetkę. Ailes pojawił się już jako postać w Vice, a pod koniec tego roku w kinach ma pojawić się  film Bombshell opowiadający o kobietach, które postanowiły wywlec na światło dzienne prawdę o wykorzystywaniu przez niego pracownic. Jednak ci chcący poznać jego historię trochę dokładnie powinny zainteresować się miniserialem Na cały głos, który od niedawna można obejrzeć w całości na HBO GO.

Na cały głos wymaga od widza pewnej wiedzy

Na cały głos ma dość specyficzną, mocno skokową strukturę. Każdy odcinek opowiada o najważniejszych kamieniach milowych w ponad dwudziestoletniej historii Fox News. Pierwszy odcinek rozgrywa się w połowie lat dziewięćdziesiątych i pokazuje jak Ailes w błyskawicznym tempie doprowadził do powstania stacji. Drugi odcinek to już atak na World Trade Center i zupełnie nowe podejście do relacjonowania najważniejszych wydarzeń na żywo. Potem przeskakujemy do wyborów McCain kontra Obama. A to wszystko przeplatane zmianami personalnymi w samej stacji, osobistym życiem oraz nasilającą się paranoją samego Ailesa. Z jednej strony pokazanie tak rozbudowanej historii daje nam spojrzenie na cały jej przekrój i pozwala nam zrozumieć szerszą perspektywę, z drugiej jednak odniosłem wrażenie, że wolałbym, aby kilka z tematów zostało mocniej zgłębionych. Na cały głos to serial, który wymaga od widza pewnego bagażu wcześniej nabytej wiedzy, dzięki której będzie się on orientował, kim właściwie są pojawiające się na ekranie postaci. Wydaje mi się, że bez tego fabuła może dla wielu wydać się zbyt chaotyczna i mało zrozumiała. Niby nie jest to powód, aby krytykować cały serial, ale jeśli jego celem jest poszerzenie świadomości odbiorców, to jednak warto zrobić to w bardziej inkluzywny sposób.

Pisząc o Na cały głos nie można nie wspomnieć o głównej roli Russela Crowe’a, dla którego wcielenie się w Ailesa jest chyba najważniejszym występem od pięciu lat (wtedy zagrał w Noe: wybrany przez Boga). Jest to jeden z tych przypadków, w których aktor “zmienił się nie do poznania”. I rzeczywiście na pierwszy rzut oka trudno rozpoznać Crowe’a z tak duża nadwagą i ukrytego pod toną postarzającego go makijażu. Takie transformacje robią wrażenie, ale ostatnimi czasy zaczynają być zbyt powszechne i trochę tracą na swojej sile rażenia. Na szczęście Crowe nie opiera swojego wizerunku tylko na fizycznej metamorfozie i całkiem sprawnie odgrywa swojego bohatera. Najlepiej wypada chyba w scenach, kiedy Ailes wpada w wściekłość. Wybuchy gniewu połączone z dyszeniem i nienawistnym spojrzeniem potrafią wzbudzić niepokój. Sugestywne są też fragmenty, kiedy zmienia się obleśnego zboczeńca. Crowe oczywiście kradnie cały show, ale nie należy zapominać także o bardzo dobrej kreacji Naomi Watts, która wciela się w postać Gretchen Carlson – pomiatanej i napastowanej przez Ailesa prezenterki Fox News. Jest w tej roli dużo wściekłości kobiety, która przez lata musiała znosić upokorzenia i ograniczać swoje ambicje do bycia “ładną buzią”.

Na cały głos ma w sobie za mało równowagi

Największą wadą Na cały głos jest to, że twórcy w pewnym momencie gubią równowagę w przedstawianiu postaci samego Ailesa. Już w pierwszych odcinkach pokazywany jest jako straszny konserwatysta i manipulator, który pomiata innymi i liczy się tylko ze swoim zdaniem. Ale umiejętnie przeciwważone jest to przez jego profesjonalny instynkt i energię w dążeniu do celów. Jednak im dalej w las, tym bardziej widać tylko te negatywne strony. I nie zrozumcie mnie źle – absolutnie nie mam zamiaru bronić tej odpychającej postaci. Po prostu kiedy ktoś pokazuje mi opowieść o diabłach budujących dzisiejszy świat, to chcę także widzieć to, w jaki sposób cały ten cyrk się odbywa. W ostatnich odcinkach miałem wrażenie, że oglądam bandę rubasznych staruszków, którzy podejmują losowe decyzje wedle swojego widzimisię. A jakoś nie chce mi się wierzyć, że za tym wszystkim nie stoi o wiele więcej wyrachowania i zimnej kalkulacji. Przydałoby się także trochę więcej spojrzenia na inne strony medialnej barykady. Znowu – Fox News to jeden wielki śmietnik, ale inne stacje w USA także nie są wzorem do naśladowania w kwestii rzetelności. Fajnie byłoby zobaczyć to wszystko w szerszym kontekście. 

Na cały głos to serial ważny i istotny, bo pozwala spojrzeć za kulisy świata dzisiejszych mediów i choć trochę lepiej zrozumieć zasady jakie w nim funkcjonują. Jednocześnie powinien stanowić tylko wstęp do dalszego poszukiwania wiedzy na ten temat. Za dużo w nim chaosu i operowania skrótowymi informacjami. Jednak ,mając to na uwadze, warto się nim zainteresować, bo pomimo swoich wad to nadal kawał dobrego serialu, który ma na celu bycie czymś więcej niż tylko lekką rozrywką. Media informacyjne w USA to naprawdę fascynująca kraina, w którą warto się zagłębić choćby po to, aby wyrobić sobie pewną zbroję pozwalającą na brak ślepej wiary we wszystko, co dociera do nas za ich sprawą.